Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας, η συλλογική αντίσταση η δύναμή μας
Για την καταστολή στις γειτονιές μας…
Αρχείο κατηγορίας ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
Παρέμβαση στο ΔΟΛ για τη διαπόμπευση αγωνιστών
Την Τρίτη 16/10 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση έξω από το κτίριο του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη στη Μιχαλακοπούλου ενάντια στη διαπόμπευση συλληφθέντων διαδηλωτών μέσω της πολιτικής αναδημοσίευσης των φωτογραφιών τους από το site της Αστυνομίας. Την παρέμβαση οργάνωσαν συνελεύσεις γειτονιών της Αθήνας. Απλώθηκε πανό στην είσοδο του κτιρίου και μοιράστηκαν κείμενα σε περαστικούς και σε εργαζόμενους στον ΔΟΛ.
Οι κοινωνικοί αγώνες δε στοχοποιούνται, δεν καταστέλλονται!
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ ΓΕΙΤΟΝΙΩΝ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 26ης ΣΕΜΠΤΕΜΒΡΗ
ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΕ ΚΥΚΛΩΝΕΙ Η ΦΤΩΧΕΙΑ
ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
Την ημέρα της γενικής απεργίας της 26ης Σεπτεμβρίου, ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν προκλητικά στις απεργιακές προσυγκεντρώσεις που είχαν καλεστεί από συνελεύσεις γειτονιάς στου Ζωγράφου, στη Δάφνη και το Παγκράτι.
Στις προσυγκεντρώσεις, συμμετείχαν κάτοικοι των γειτονιών μας από του Ζωγράφου, την Καισαριανή, τον Βύρωνα, και το Παγκράτι καθώς και από τις γειτονιές της Δάφνης και του Μπραχαμίου, με σκοπό να πορευτούν προς την κεντρική απεργιακή πορεία μεταφέροντας το μήνυμα της απεργίας στις γειτονιές τους .
Στην προσυγκέντρωση στην πλατεία Γαρδένιας στου Ζωγράφου που καλέστηκε από την Αυτόνομη Συνέλευση Ζωγράφου και τον Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο Βίλλα Ζωγράφου, η μεθοδευμένη και προμελετημένη επίθεση από τους εντολοδόχους του κράτους εξαπολύθηκε μόλις οι συγκεντρωμένοι κατέβηκαν στο δρόμο.
Απολογισμός της κατασταλτικής αυτής επέμβασης, που συνοδεύτηκε από απίστευτο ξυλοδαρμό, υπήρξαν 20 προσαγωγές, εκ των οποίων οι 12 μετατράπηκαν σε συλλήψεις.
Σε 4 από τους συλληφθέντες οι κατηγορίες αναβαθμίστηκαν σε βαθμό κακουργήματος με την χρήση της επιβαρυντικής διάταξης του «κουκουλονόμου», με τη σαθρή αιτιολόγηση ότι οι μάσκες που είχαν στις τσάντες τους για την αποφυγή εισπνοής του τόνου δακρυγόνων που μας ψεκάζουν με κάθε ευκαιρία θα χρησιμοποιούνταν «κακουργηματικά». Το ίδιο δε απόγευμα, σε μικροφωνική που διοργανώθηκε στην πλατεία Γαρδένιας με σκοπό την ενημέρωση σχετικά με τα γεγονότα της απεργίας και τους συλληφθέντες, διμοιρίες των ΜΑΤ δε δίστασαν να κάνουν την εμφάνισή τους για δεύτερη φορά στου Ζωγράφου, προσπαθώντας να καταλάβουν το χώρο της πλατείας, εκτοπίζοντας ουσιαστικά και αιχμαλωτίζοντας όσους βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στην πλατεία, χωρίς τελικά, η δυναμική στάση των παρευρισκομένων να τους επιτρέψει κάτι τέτοιο. Η ενεργοποίηση αντανακλαστικών των κατοίκων των γειτονιών μας αλλά και αλληλέγγυων από άλλες γειτονιές της Αθήνας που συγκεντρώθηκαν στην πλατεία , άνοιξε το δρόμο για μια μαζική πορεία που κινήθηκε στους δρόμους του Ζωγράφου.
Η κατασταλτική διαχείριση όμως δεν σταματά εδώ, καθώς μετά τις συλλήψεις των προσυγκεντρωμένων του Ζωγράφου, τα καθεστωτικά μέσα έσπευσαν να διαπομπεύσουν μερικούς εκ των συλληφθέντων, δημοσιεύοντας φωτογραφίες τους και καθιστώντας τους έτσι εκ προοιμίου καταδικασθέντες αλλά και προσπαθώντας να υλοποιήσουν μεθόδους ρουφιανέματος ζητώντας από πολίτες να δώσουν πληροφορίες στην Ασφάλεια για τα πρόσωπα των συλληφθέντων. Διαγράφουν επιλεκτικά από τη μνήμη τους ότι τέτοιες μεθόδους γνωρίσαμε μόνο στην κατοχή και την περίοδο του εμφυλιοπολεμικού κράτους…
Στην προσυγκέντρωση της Δάφνης που καλέστηκε από την Ανοιχτή Συνέλευση Μπραχαμίου, αστυνομικές δυνάμεις ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ και περιπολικά, περικύκλωσαν τους συγκεντρωμένους και προσήγαγαν 16 άτομα, διαλύοντας τη συγκέντρωση.
Στη συγκέντρωση που καλέστηκε από την Συνέλευση Βύρωνα, Καισαριανής, Παγκρατίου, όταν οι διαδηλωτές κινούνταν προς το Παγκράτι περικυκλώθηκαν από την αστυνομία, προκειμένου να αναχαιτιστεί η πορεία τους προς το κέντρο. Η προσπάθεια παρεμπόδισης της πορείας όμως απέβη άκαρπη, καθότι η αποφασιστικότητα των διαδηλωτών συνεπικουρούμενη από την κατακραυγή του συνόλου των παρευρισκομένων ανάγκασε τις αστυνομικές δυνάμεις να υποχωρήσουν.
Στην ολοένα εντεινόμενη επιχείρηση φτωχοποίησης και εξαθλίωσης της κοινωνίας, το καθεστώς επιδεικνύει ότι έχει οπλιστεί αναλόγως και σε κατασταλτικό επίπεδο, προκειμένου να αντιμετωπίσει το διογκούμενο κύμα κοινωνικής οργής και αγανάκτησης. Και πρωτίστως καταγίνεται με το να εξαλείψει τις εστίες που θα πυροδοτήσουν μια τέτοια αντίσταση.
Η επίθεση της αστυνομίας στην απεργιακή πορεία της 11ης Μάη στη Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης – Πατησίων παρά λίγο να στοιχίσει τη ζωή του διαδηλωτή Γ. Καυκά. Η καταστολή και οι αθρόες συλλήψεις στην απεργιακή συγκέντρωσης της 12ης Φλεβάρη, ακολουθήθηκαν από τη δημόσια προβολή τεσσάρων διαδηλωτών -μεταξύ των οποίων ο Παναγιώτης Κ. που συμμετέχει στην Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Αγ. Παρασκευής- ως εκ προοιμίου ενόχων, από την αστυνομία και τα ΜΜΕ.
Η επίθεση που σημειώθηκε στις συνελεύσεις γειτονιάς στις 26 Σεπτέμβρη επομένως, δεν είναι καθόλου τυχαία, πολύ περισσότερο καταδεικνύει τη διάθεση του κράτους να καταπνίξει κάθε ζωτικό κοινωνικό χώρο, που δύναται να αποτελέσει γόνιμο πεδίο ζύμωσης, αφύπνισης και δραστηριοποίησης και μάλιστα στο ίδιο του το έδαφος, στη γειτονιά.
Οι συνελεύσεις γειτονιάς ως αυτοοργανωμένες και αδιαμεσολάβητες διαδικασίες αντίστασης και αλληλεγγύης, τόσο σε τοπικό επίπεδο, όσο και σε κεντρικές κινητοποιήσεις τους (μέσω του συντονισμού τους), συνιστούν τα μόνα ζωντανά κύτταρα που μέσα από την πλούσια και πολύμορφη δράση τους μπορούν να αναπτύξουν κοινότητες αγώνα, να οργανώσουν την ανατροπή και να εξυφάνουν το νήμα για το πέρασμα σε μια ελεύθερη κοινωνία.
Εμείς ως Πρωτοβουλία Κατοίκων Καισαριανής δηλώνουμε πως δεν τρομοκρατούμαστε από τις κρατικές απειλές και αστυνομικές επιχειρήσεις. Επιλέγουμε συνειδητά το δρόμο της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης και της αντίστασης, ως τον μοναδικό για την ανατροπή αυτής της κοινωνικής πραγματικότητας. Σε κάθε προσπάθεια αναχαίτισης, θα μας βρουν μπροστά τους.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΤΗΣ 26ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
ΠΑΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ – ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
Ως πότε θα ανεχόμαστε την Καισαριανή υπό αστυνομοκρατία;
Ολοένα και πιο δύσκολες μέρες επιτάσσουν οι από πάνω και μαζί με την αλματώδη αύξηση της φτώχειας, βιώνουμε την αλματώδη αύξηση της καταστολής. Αυτή η καταστολή δεν περιορίζεται φυσικά μόνο στη στοχοποίηση και στην απόπειρα εξόντωσης αγωνιζόμενων ανθρώπων και κινημάτων μα φτάνει μέχρι και την καθημερινότητά μας.
Το τελευταίο καιρό έχουν αρχίσει να γίνονται συνήθη τα περιστατικά αστυνομικής τρομοκρατίας στο Σκοπευτήριο. Μέλη της ομάδας ΔΙΑΣ αλαζονικά αλωνίζουν σταματώντας όποιον τύχει μπροστά τους: από άτομα που βγάζουν τα κατοικίδιά τους βόλτα μέχρι παρέες νεαρών και περαστικούς κάθε ηλικίας, υποβάλλοντάς τους σε εξακριβώσεις στοιχείων, σωματικούς ελέγχους, ειρωνικά και υβριστικά σχόλια (πολλές φορές σεξιστικού περιεχομένου), απειλές και ενίοτε προσαγωγές. Όλα μπολιασμένα σε ένα κλίμα επιδεικτικής «κατοχής» του ιστορικού χώρου του Σκοπευτηρίου. Πραγματικά ένας περαστικός που θ’ αντίκριζε αυτό το σκηνικό θα είχε λόγους να πιστεύει πως είχε γίνει τουλάχιστον δολοφονία στην περιοχή για να δικαιολογούνται τέτοιες χολιγουντιανές σκηνές ενώ οι μπάτσοι προσέφεραν συνεχώς την δικαιολογία της πάταξης των ναρκωτικών.
Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί η αδιάκριτη επίσκεψη της ομάδας ΔΙΑΣ στην δημόσια παιδική προβολή που οργανώσαμε στον χώρο του Σκοπευτηρίου και η επικοινωνία της ΕΛ.ΑΣ με τον Δήμο Καισαριανής αναζητώντας τους οργανωτές της αλλά και την άδεια που «θα έπρεπε να είχαν». Από πότε η οικειοποίηση των δημόσιων χώρων και η ελεύθερη δραστηριότητα σ’ αυτούς χρειάζονται άδεια από τον Δήμο και έγκριση απ’ την ΕΛΑΣ;
Όλη αυτή η κατάσταση προφανώς και δεν είναι αποτέλεσμα αυθόρμητης αστυνομικής αυθαιρεσίας, μα αποτελεί άλλη μια έκφανση της καταστολής και τρομοκράτησης της ευρύτερης κοινωνίας σε έναν σημαντικό και πολυσύχναστο κοινωνικό χώρο όπως το Σκοπευτήριο στον οποίο συνευρίσκονται και περνούν το χρόνο τους διαφορετικές κοινωνικές ομάδες όλων των ηλικιών και αποχρώσεων.
Δεν ξεχνιέται, βέβαια, η στρατιωτική αντιμετώπιση του κόσμου από την αστυνομία στις τελευταίες διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας με τους εκατοντάδες τραυματίες. Την ίδια αστυνομία που ζει και δραστηριοποιείται στη γειτονιά μας με το περήφανο μέγαρο των ΥΜΕΤ (ύστερα απ’ την κατασκευή του οποίου τελείως συμπτωματικά αυξήθηκε δραματικά η ακροδεξιά στις δημοτικές εκλογές).
Είναι ξεκάθαρο ότι θέλουν να μας διώξουν απ’ τους δρόμους γιατί αντιστεκόμαστε, απ’ τις πλατείες γιατί συζητάμε και οργανωνόμαστε, απ’ τους ελεύθερους δημόσιους χώρους γιατί γνωριζόμαστε και περνάμε τον χρόνο μας χωρίς να πρέπει να καταναλώνουμε.
Το θέμα είναι ότι όσο αφήνουμε να περνάνε τέτοια περιστατικά χωρίς αντίδραση γινόμαστε συνυπεύθυνοι εκ της απάθειάς μας στην πορεία προς πιο ολοκληρωτικές καταστάσεις.
έξω οι τραμπούκοι από τους κοινωνικούς χώρους!
>Ως πότε θα ανεχόμαστε την Καισαριανή υπό αστυνομοκρατία;
>
Ολοένα και πιο δύσκολες μέρες επιτάσσουν οι από πάνω και μαζί με την αλματώδη αύξηση της φτώχειας, βιώνουμε την αλματώδη αύξηση της καταστολής. Αυτή η καταστολή δεν περιορίζεται φυσικά μόνο στη στοχοποίηση και στην απόπειρα εξόντωσης αγωνιζόμενων ανθρώπων και κινημάτων μα φτάνει μέχρι και την καθημερινότητά μας.
Το τελευταίο καιρό έχουν αρχίσει να γίνονται συνήθη τα περιστατικά αστυνομικής τρομοκρατίας στο Σκοπευτήριο. Μέλη της ομάδας ΔΙΑΣ αλαζονικά αλωνίζουν σταματώντας όποιον τύχει μπροστά τους: από άτομα που βγάζουν τα κατοικίδιά τους βόλτα μέχρι παρέες νεαρών και περαστικούς κάθε ηλικίας, υποβάλλοντάς τους σε εξακριβώσεις στοιχείων, σωματικούς ελέγχους, ειρωνικά και υβριστικά σχόλια (πολλές φορές σεξιστικού περιεχομένου), απειλές και ενίοτε προσαγωγές. Όλα μπολιασμένα σε ένα κλίμα επιδεικτικής «κατοχής» του ιστορικού χώρου του Σκοπευτηρίου. Πραγματικά ένας περαστικός που θ’ αντίκριζε αυτό το σκηνικό θα είχε λόγους να πιστεύει πως είχε γίνει τουλάχιστον δολοφονία στην περιοχή για να δικαιολογούνται τέτοιες χολιγουντιανές σκηνές ενώ οι μπάτσοι προσέφεραν συνεχώς την δικαιολογία της πάταξης των ναρκωτικών.
Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί η αδιάκριτη επίσκεψη της ομάδας ΔΙΑΣ στην δημόσια παιδική προβολή που οργανώσαμε στον χώρο του Σκοπευτηρίου και η επικοινωνία της ΕΛ.ΑΣ με τον Δήμο Καισαριανής αναζητώντας τους οργανωτές της αλλά και την άδεια που «θα έπρεπε να είχαν». Από πότε η οικειοποίηση των δημόσιων χώρων και η ελεύθερη δραστηριότητα σ’ αυτούς χρειάζονται άδεια από τον Δήμο και έγκριση απ’ την ΕΛΑΣ;
Όλη αυτή η κατάσταση προφανώς και δεν είναι αποτέλεσμα αυθόρμητης αστυνομικής αυθαιρεσίας, μα αποτελεί άλλη μια έκφανση της καταστολής και τρομοκράτησης της ευρύτερης κοινωνίας σε έναν σημαντικό και πολυσύχναστο κοινωνικό χώρο όπως το Σκοπευτήριο στον οποίο συνευρίσκονται και περνούν το χρόνο τους διαφορετικές κοινωνικές ομάδες όλων των ηλικιών και αποχρώσεων.
Δεν ξεχνιέται, βέβαια, η στρατιωτική αντιμετώπιση του κόσμου από την αστυνομία στις τελευταίες διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας με τους εκατοντάδες τραυματίες. Την ίδια αστυνομία που ζει και δραστηριοποιείται στη γειτονιά μας με το περήφανο μέγαρο των ΥΜΕΤ (ύστερα απ’ την κατασκευή του οποίου τελείως συμπτωματικά αυξήθηκε δραματικά η ακροδεξιά στις δημοτικές εκλογές).
Είναι ξεκάθαρο ότι θέλουν να μας διώξουν απ’ τους δρόμους γιατί αντιστεκόμαστε, απ’ τις πλατείες γιατί συζητάμε και οργανωνόμαστε, απ’ τους ελεύθερους δημόσιους χώρους γιατί γνωριζόμαστε και περνάμε τον χρόνο μας χωρίς να πρέπει να καταναλώνουμε.
Το θέμα είναι ότι όσο αφήνουμε να περνάνε τέτοια περιστατικά χωρίς αντίδραση γινόμαστε συνυπεύθυνοι εκ της απάθειάς μας στην πορεία προς πιο ολοκληρωτικές καταστάσεις.
έξω οι τραμπούκοι από τους κοινωνικούς χώρους!
ΕΞΩ ΤΑ ΜΑΤ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ!
Το παρακάτω κείμενο μοιράζεται στη γειτονιά μας από την ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ 11ης ΜΑΗ…και όχι μόνο!
Στην απεργιακή πορεία της 11ης Μάη δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι κατέβηκαν στο δρόμο να διαδηλώσουν ενάντια στη ληστρική βαρβαρότητα που επιβάλλει η πολιτική εξουσία μαζί με ΔΝΤ- ΕΕ-ΕΚΤ. Στην καθημερινή λεηλασία της ζωής μας, που μαστίζεται από την ανεργία, τις απολύσεις, τη δραματική μείωση μισθών και συντάξεων, ήρθαν για άλλη μια φορά να προσθέσουν την ίδια την αφαίρεσή της…
Από το ξεκίνημα της διαδήλωσης είχε φανεί η πρόθεση του κράτους να τρομοκρατήσει και ανακόψει όλη αυτήν τη σωρευμένη κοινωνική οργή και αντίσταση. Οι δυνάμεις καταστολής βρίσκονταν παρατεταγμένες και από τις δύο πλευρές σε όλο το μήκος της πορείας, έτοιμες και ανυπόμονες να ξεράσουν όλη την κατασταλτική τους μανία στους διαδηλωτές. Όπως και συνέβη. Στην οδό Πανεπιστημίου και οδεύοντας προς Προπύλαια τα μπλοκ συνελεύσεων γειτονιάς, σωματείων βάσης, αναρχικών-αντιεξουσιαστών και οργανώσεων της εξωκοινουβουλευτικής αριστεράς δέχθηκαν θρασύδειλη δολοφονική επίθεση από λυσσασμένες ορδές ΜΑΤ, που εκτόξευαν κροτίδες λάμψης και τόνους χημικών στα σώματα των διαδηλωτών, τα οποία και στη συνέχεια ”μεταχειρίζονταν” μετά περισσής μανίας, χτυπώντας τους με τη σιδερένια λαβή από τα αναποδογυρισμένα γκλομπ και τους πυροσβεστήρες τους.
Σε όλο αυτό το πολεμικό σκηνικό βρισκόταν και η Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης/Πατησίων, η οποία υπέστη την ανηλεή επίθεση των μπάτσων, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά στο κεφάλι ο διαδηλωτής Γιάννης Καυκάς, ο οποίος λίγο αργότερα διακομίστηκε στο Γ.Κ. Νίκαιας με εσωτερική αιμορραγία στο κεφάλι, σε προθανάτια, μάλιστα, κατάσταση σύμφωνα με το ιατρικό ανακοινωθέν. Ο Γιάννης νοσηλεύεται ακόμα σε κρίσιμη κατάσταση.
Όσο, ωστόσο, γλαφυρές και παραστατικές κι αν γίνουν οι περιγραφές εκείνης της μέρας, μόνο όσοι τη βίωσαν μπορούν με βεβαιότητα να πουν ότι η επίθεση των ΜΑΤ ήταν με την απόλυτη έννοια της λέξης ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ. Και εμείς λοιπόν, εύλογα, ως Πρωτοβουλία Κατοίκων Καισαριανής θέτουμε το ερώτημα στους κατοίκους της γειτονιάς μας, πόσο ήσυχοι, κυρίως συνειδησιακά, μπορούν να ζουν δίπλα σε εν δυνάμει δολοφόνους; Σε μια πόλη μάλιστα με τόσο πλούσια αντιστασιακή ιστορία, σε μια πόλη που έβαψαν με το αίμα τους εκατοντάδες αγωνιστές την περίοδο της κατοχής και του εμφυλίου.
Βέβαια, εξαιτίας της παρουσίας των ΜΑΤ και των ΥΜΕΤ τα δεδομένα αυτά έχουν ανατραπεί άρδην τα τελευταία χρόνια. Μια ματιά στα εκλογικά αποτελέσματα, στα οποία και παρουσιάζεται σημαντική άνοδος της ακροδεξιάς στην Καισαριανή, αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι αυτή ακριβώς η αλλοίωση της κοινωνικής σύνθεσης της πόλης οφείλεται στους καινούριους μας ΄΄γείτονες΄΄. Η επιλογή της εγκατάστασης των ΜΑΤ από το καθεστώς ήταν επιλογή διάλυσης του κοινωνικού ιστού της πόλης και υποχρεωτικής λήθης. Η ιστορία της πόλης μας έπρεπε να σβήσει, και στο χώρο που δόθηκαν οι ηρωικές μάχες το Δεκέμβρη του ΄44 να υψωθεί το σύμβολο της κυριαρχίας, η αιχμή του δόρατος της κρατικής καταστολής: τα ΜΑΤ. Στη γειτονιά που τότε δεν τολμούσαν να πατήσουν τα χαμερπή ανθρωπάρια των ταγμάτων ασφαλείας και της χωροφυλακής, τα όργανα των άγγλων κατακτητών, τώρα η κεντρική λεωφόρος που την διατρέχει, η λεωφόρος της Εθνικής Αντίστασης, έχει μετατραπεί σε δίοδο προέλασης των σύγχρονων στρατευμάτων κατοχής. Ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας. Δεν έχουμε να κάνουμε με τα παιδιά εργατών, αλλά με αμιγώς κρατικούς εντολοδόχους και προστάτες του καθεστώτος.
Εύλογα, λοιπόν, αναρωτιέται κανείς: πόσο ασφαλής και ήσυχος μπορείς να ζεις δίπλα σε άτομα διαπνεόμενα από ναζιστικές αντιλήψεις, σε άτομα που κάνουν πλάτες και συνεργάζονται με φασιστοειδή, όταν τα τελευταία καταδιώκουν και μαχαιρώνουν μετανάστες αλλά και ντόπιους που δεν τους «αρέσουν» στο κέντρο της Αθήνας; Όσο επικίνδυνη είναι η παρουσία τους στις διαδηλώσεις, άλλο τόσο επικίνδυνη είναι και η ύπαρξη του κτιρίου που τους στεγάζει στην πόλη μας, δίπλα σε δημοτικά σχολεία, σε πάρκα, στους χώρους που μαθαίνουν, παίζουν και μεγαλώνουν παιδιά.
Χτυπούν ανελέητα κατοίκους που αντιστέκονται απέναντι στη λεηλασία της ζωής τους στην Κερατέα. Προσβάλλουν και τρομοκρατούν νέους σε μπλόκα στις γειτονιές. Δεν ξεχνάμε τη μικρή ρομά στο Μενίδι που δολοφονήθηκε από αστυνομικό της Δίας, όταν αυτός τη χτύπησε με τη μηχανή. Δεν ξεχνάμε τη δολοφονική τους μανία σε διαδηλωτές, όπως τον Γιάννη Καυκά. Δεν ξεχνάμε το δικό μας παράδειγμα της «παράπλευρης» δολοφονίας του 25χρονου Αλβανού εργάτη Νichola Toddi στο Βύρωνα από τις αστυνομικές δυνάμεις «προστασίας του πολίτη» και τον μετέπειτα ξυλοδαρμό και τις συλλήψεις κατοίκων στην αντικατασταλτική πορεία καταδίκης της δολοφονίας που διοργανώθηκε στις γύρω γειτονιές.
Ας ρωτήσουμε, λοιπόν, τα παιδιά μας, αισθάνονται άραγε ασφάλεια, όταν βρίσκονται μπροστά σε πάνοπλους κουκουλοφόρους με μηχανές μπροστά στα σχολεία τους ή στο Σκοπευτήριο; Ας αναρωτηθούμε εμείς σε μια περίοδο που οι αγώνες μας είναι κρίσιμοι και αναγκαίοι, σε μια περίοδο που στις γειτονιές αναδύονται εστίες αντίστασης και ενδυναμώνονται απειλητικά απέναντι στα κυρίαρχα συμφέροντα, πόσο «προστατευμένοι» αισθανόμαστε από τη συνεχή ενίσχυση και παρουσία των μηχανισμών καταστολής; Ενώ για όλους εμάς υπάρχει φτώχεια, απολύσεις, περικοπές μισθών και ανεργία, στα «σώματα ασφαλείας» έχουμε αθρόες προσλήψεις, μπίζνες για αγορά χημικών, όπλων και εξαρτύσεων. Είναι λοιπόν η προστασία των πολιτών η ανάγκη που κάνει τους από πάνω να «σπάνε» τη γραμμή λιτότητας ενισχύοντας τους μηχανισμούς καταστολής ή ο φόβος τους μπροστά στην οργή μας;
Πρέπει να υπάρξει μοιραίο γεγονός μέσα στη γειτονιά μας για να πάρουμε θέση;
Όσοι αγωνιζόμαστε ενάντια στη λεηλασία των ζωών μας, ας μην ανεχθούμε τη βαρβαρότητά τους…
ΕΞΩ ΤΑ ΜΑΤ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ!
>ΕΞΩ ΤΑ ΜΑΤ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ!
>
Το παρακάτω κείμενο μοιράζεται στη γειτονιά μας από την ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ 11ης ΜΑΗ…και όχι μόνο!
Στην απεργιακή πορεία της 11ης Μάη δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι κατέβηκαν στο δρόμο να διαδηλώσουν ενάντια στη ληστρική βαρβαρότητα που επιβάλλει η πολιτική εξουσία μαζί με ΔΝΤ- ΕΕ-ΕΚΤ. Στην καθημερινή λεηλασία της ζωής μας, που μαστίζεται από την ανεργία, τις απολύσεις, τη δραματική μείωση μισθών και συντάξεων, ήρθαν για άλλη μια φορά να προσθέσουν την ίδια την αφαίρεσή της…
Από το ξεκίνημα της διαδήλωσης είχε φανεί η πρόθεση του κράτους να τρομοκρατήσει και ανακόψει όλη αυτήν τη σωρευμένη κοινωνική οργή και αντίσταση. Οι δυνάμεις καταστολής βρίσκονταν παρατεταγμένες και από τις δύο πλευρές σε όλο το μήκος της πορείας, έτοιμες και ανυπόμονες να ξεράσουν όλη την κατασταλτική τους μανία στους διαδηλωτές. Όπως και συνέβη. Στην οδό Πανεπιστημίου και οδεύοντας προς Προπύλαια τα μπλοκ συνελεύσεων γειτονιάς, σωματείων βάσης, αναρχικών-αντιεξουσιαστών και οργανώσεων της εξωκοινουβουλευτικής αριστεράς δέχθηκαν θρασύδειλη δολοφονική επίθεση από λυσσασμένες ορδές ΜΑΤ, που εκτόξευαν κροτίδες λάμψης και τόνους χημικών στα σώματα των διαδηλωτών, τα οποία και στη συνέχεια ”μεταχειρίζονταν” μετά περισσής μανίας, χτυπώντας τους με τη σιδερένια λαβή από τα αναποδογυρισμένα γκλομπ και τους πυροσβεστήρες τους.
Σε όλο αυτό το πολεμικό σκηνικό βρισκόταν και η Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης/Πατησίων, η οποία υπέστη την ανηλεή επίθεση των μπάτσων, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά στο κεφάλι ο διαδηλωτής Γιάννης Καυκάς, ο οποίος λίγο αργότερα διακομίστηκε στο Γ.Κ. Νίκαιας με εσωτερική αιμορραγία στο κεφάλι, σε προθανάτια, μάλιστα, κατάσταση σύμφωνα με το ιατρικό ανακοινωθέν. Ο Γιάννης νοσηλεύεται ακόμα σε κρίσιμη κατάσταση.
Όσο, ωστόσο, γλαφυρές και παραστατικές κι αν γίνουν οι περιγραφές εκείνης της μέρας, μόνο όσοι τη βίωσαν μπορούν με βεβαιότητα να πουν ότι η επίθεση των ΜΑΤ ήταν με την απόλυτη έννοια της λέξης ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ. Και εμείς λοιπόν, εύλογα, ως Πρωτοβουλία Κατοίκων Καισαριανής θέτουμε το ερώτημα στους κατοίκους της γειτονιάς μας, πόσο ήσυχοι, κυρίως συνειδησιακά, μπορούν να ζουν δίπλα σε εν δυνάμει δολοφόνους; Σε μια πόλη μάλιστα με τόσο πλούσια αντιστασιακή ιστορία, σε μια πόλη που έβαψαν με το αίμα τους εκατοντάδες αγωνιστές την περίοδο της κατοχής και του εμφυλίου.
Βέβαια, εξαιτίας της παρουσίας των ΜΑΤ και των ΥΜΕΤ τα δεδομένα αυτά έχουν ανατραπεί άρδην τα τελευταία χρόνια. Μια ματιά στα εκλογικά αποτελέσματα, στα οποία και παρουσιάζεται σημαντική άνοδος της ακροδεξιάς στην Καισαριανή, αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι αυτή ακριβώς η αλλοίωση της κοινωνικής σύνθεσης της πόλης οφείλεται στους καινούριους μας ΄΄γείτονες΄΄. Η επιλογή της εγκατάστασης των ΜΑΤ από το καθεστώς ήταν επιλογή διάλυσης του κοινωνικού ιστού της πόλης και υποχρεωτικής λήθης. Η ιστορία της πόλης μας έπρεπε να σβήσει, και στο χώρο που δόθηκαν οι ηρωικές μάχες το Δεκέμβρη του ΄44 να υψωθεί το σύμβολο της κυριαρχίας, η αιχμή του δόρατος της κρατικής καταστολής: τα ΜΑΤ. Στη γειτονιά που τότε δεν τολμούσαν να πατήσουν τα χαμερπή ανθρωπάρια των ταγμάτων ασφαλείας και της χωροφυλακής, τα όργανα των άγγλων κατακτητών, τώρα η κεντρική λεωφόρος που την διατρέχει, η λεωφόρος της Εθνικής Αντίστασης, έχει μετατραπεί σε δίοδο προέλασης των σύγχρονων στρατευμάτων κατοχής. Ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας. Δεν έχουμε να κάνουμε με τα παιδιά εργατών, αλλά με αμιγώς κρατικούς εντολοδόχους και προστάτες του καθεστώτος.
Εύλογα, λοιπόν, αναρωτιέται κανείς: πόσο ασφαλής και ήσυχος μπορείς να ζεις δίπλα σε άτομα διαπνεόμενα από ναζιστικές αντιλήψεις, σε άτομα που κάνουν πλάτες και συνεργάζονται με φασιστοειδή, όταν τα τελευταία καταδιώκουν και μαχαιρώνουν μετανάστες αλλά και ντόπιους που δεν τους «αρέσουν» στο κέντρο της Αθήνας; Όσο επικίνδυνη είναι η παρουσία τους στις διαδηλώσεις, άλλο τόσο επικίνδυνη είναι και η ύπαρξη του κτιρίου που τους στεγάζει στην πόλη μας, δίπλα σε δημοτικά σχολεία, σε πάρκα, στους χώρους που μαθαίνουν, παίζουν και μεγαλώνουν παιδιά.
Χτυπούν ανελέητα κατοίκους που αντιστέκονται απέναντι στη λεηλασία της ζωής τους στην Κερατέα. Προσβάλλουν και τρομοκρατούν νέους σε μπλόκα στις γειτονιές. Δεν ξεχνάμε τη μικρή ρομά στο Μενίδι που δολοφονήθηκε από αστυνομικό της Δίας, όταν αυτός τη χτύπησε με τη μηχανή. Δεν ξεχνάμε τη δολοφονική τους μανία σε διαδηλωτές, όπως τον Γιάννη Καυκά. Δεν ξεχνάμε το δικό μας παράδειγμα της «παράπλευρης» δολοφονίας του 25χρονου Αλβανού εργάτη Νichola Toddi στο Βύρωνα από τις αστυνομικές δυνάμεις «προστασίας του πολίτη» και τον μετέπειτα ξυλοδαρμό και τις συλλήψεις κατοίκων στην αντικατασταλτική πορεία καταδίκης της δολοφονίας που διοργανώθηκε στις γύρω γειτονιές.
Ας ρωτήσουμε, λοιπόν, τα παιδιά μας, αισθάνονται άραγε ασφάλεια, όταν βρίσκονται μπροστά σε πάνοπλους κουκουλοφόρους με μηχανές μπροστά στα σχολεία τους ή στο Σκοπευτήριο; Ας αναρωτηθούμε εμείς σε μια περίοδο που οι αγώνες μας είναι κρίσιμοι και αναγκαίοι, σε μια περίοδο που στις γειτονιές αναδύονται εστίες αντίστασης και ενδυναμώνονται απειλητικά απέναντι στα κυρίαρχα συμφέροντα, πόσο «προστατευμένοι» αισθανόμαστε από τη συνεχή ενίσχυση και παρουσία των μηχανισμών καταστολής; Ενώ για όλους εμάς υπάρχει φτώχεια, απολύσεις, περικοπές μισθών και ανεργία, στα «σώματα ασφαλείας» έχουμε αθρόες προσλήψεις, μπίζνες για αγορά χημικών, όπλων και εξαρτύσεων. Είναι λοιπόν η προστασία των πολιτών η ανάγκη που κάνει τους από πάνω να «σπάνε» τη γραμμή λιτότητας ενισχύοντας τους μηχανισμούς καταστολής ή ο φόβος τους μπροστά στην οργή μας;
Πρέπει να υπάρξει μοιραίο γεγονός μέσα στη γειτονιά μας για να πάρουμε θέση;
Όσοι αγωνιζόμαστε ενάντια στη λεηλασία των ζωών μας, ας μην ανεχθούμε τη βαρβαρότητά τους…
ΕΞΩ ΤΑ ΜΑΤ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ!
ΠΟΡΕΙΑ 12-5 ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
>ΠΟΡΕΙΑ 12-5 ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
>
11 ΜΑΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ
Δεκάδες οι τραυματίες, οι συλλήψεις και οι προσαγωγές, ένας διαδηλωτής σοβαρά τραυματισμένος στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας.
Ανακοίνωση Τοπικής Επιτροπής ΕΙΝΑΠ Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας
11/5/2011
Σήμερα γίναμε μάρτυρες της ατέλειωτης και ασύλληπτης βαρβαρότητας που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση των μνημονίων προκειμένου να καταστείλει κάθε υγιή αντίδραση πολίτη που αντιστέκεται στα σχέδια που απεργάζεται το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο και εφαρμόζουν πιστά οι υπηρέτες τους στη χώρα.
Δεκάδες τραυματισμένοι – χτυπημένοι από τα ΜΑΤ διαδηλωτές διακομίστηκαν με το ΕΚΑΒ ή ήλθαν μόνοι τους στο νοσοκομείο μας. Οι περισσότεροι με θλαστικά τραύματα στο κεφάλι. Ανάμεσά τους 30χρονος διαδηλωτής που διακομίστηκε σε βαριά, προθανάτιο κατάσταση, με ανισοκορία και τεράστιο επισκληρίδιο αιμάτωμα. Αυτήν τη στιγμή χειρουργείται από συναδέλφους μας που αγωνίζονται να σώσουν τη ζωή του.
Καταγγέλλουμε την αστυνομική αυθαιρεσία και βαρβαρότητα.
Καταγγέλλουμε όλα τα μέλη της Ελληνικής Κυβέρνησης και τον πρωθυπουργό της χώρας για την δολοφονική απόπειρα ενάντια στον συγκεκριμένο συμπολίτη μας που είναι σε βαριά κατάσταση και κινδυνεύει η ζωή του, αλλά και ενάντια σε όλους τους άλλους διαδηλωτές.
Η βία και η καταστολή ενάντια στο λαό που αντιστέκεται έχουν κοντά ποδάρια.
Η κυβέρνηση, με την ασύστολη τακτική του βιασμού όλων των λαϊκών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την επιβίωση, αλλά και με την ωμή άσκηση βίας που άμεσα απειλεί τις ζωές συμπολιτών μας, το μόνο που καταφέρνει είναι να μεγαλώνει το πείσμα και την απόφαση που έχουμε πάρει να αγωνιστούμε μέχρις εσχάτων για να έχει ο λαός μας ψωμί, παιδεία και ελευθερία.
Δεν θα ησυχάσουμε μέχρις ότου τιμωρηθούν οι ένοχοι της δολοφονικής απόπειρας! Δεν θα ησυχάσουμε μέχρις ότου κερδίσει ο λαός μας όλα όσα δικαιούται!
αναδημοσίευση από ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΣΗΕΑ