>
φωτο από το προηγούμενο εργαστήρι κατασκευής και εμψύχωσης κούκλας στο στέκι
>2-3/12 ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΚΑΙ ΕΜΨΥΧΩΣΗΣ ΚΟΥΚΛΑΣ ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ
Άρθρα ανά μήνα: Νοέμβριος 2010
>ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2010
>
2,3/12, 6:00-9:00μμ
κατασκευής και εμψύχωσης κούκλας στο στέκι.
15/12, 8:30μμ
Συζήτηση: Χαριστικό-ανταλλακτικό παζάρι
“Τι είναι, τι θέλουμε και πώς το οργανώνουμε”
στο στέκι
στο στέκι
18/12, 11:00-15:00
Δραστηριότητες για παιδιά, θέατρο δρόμου
Στην πλατεία Καισαριανής
19/12, 11:00-15:00
Δραστηριότητες για παιδιά
Μουσικές και κουζίνες των λαών
Στη κάτω είσοδο του Σκοπευτηρίου
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΚΑΙ ΕΜΨΥΧΩΣΗΣ ΚΟΥΚΛΑΣ
Εργαστήρι
Κατασκευής και Εμψύχωσης
Κούκλας
Πέμπτη 2 και Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου
6.00 – 9.00 μ.μ.
Στο στέκι της Πρωτοβουλίας Κατοίκων Καισαριανής Ν. Εφέσου 4
>ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΚΑΙ ΕΜΨΥΧΩΣΗΣ ΚΟΥΚΛΑΣ
>
Εργαστήρι
Κατασκευής και Εμψύχωσης
Κούκλας
Πέμπτη 2 και Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου
6.00 – 9.00 μ.μ.
Στο στέκι της Πρωτοβουλίας Κατοίκων Καισαριανής Ν. Εφέσου 4
ΚΥΡΙΑΚΗ 28/11 ΝΕΑ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
το
ΠΑΡΚΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΣΙΦΛΙΚΙ ΚΑΝΕΝΟΣ
η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ του
ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ
Καλούμε όλους τους κατοίκους σε
νέα ανοιχτή συνέλευση
στον απελευθερωμένο χώρο
(επί της Α. Δημητρίου)
ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΝΟΕΜΒΡΗ 2010
Στις 12:30 μ.μ.
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
Τη βδομάδα ανάμεσα στις 2 Κυριακές των εκλογών περιφράχτηκε από ιδιώτες τμήμα πάρκου στη γειτονιά της κάτω Καισαριανής (Τρίγωνο).
Πρόκειται για το Πάρκο Αλεξάνδρου, στην περιοχή των Προσφυγικών και Εργατικών Πολυκατοικιών, δηλαδή τη γη που απέμεινε μετά τις μετεμφυλιακές “διαμορφώσεις τοπίου”, που μεταξύ άλλων περιλάμβαναν το σκέπασμα του ρέματος, τη διάνοιξη της Λεωφόρου Υμηττού και δικτύου δρόμων και την εγκατάσταση των Μ.Α.Τ. στην Καισαριανή. Αυτή τη γη οι ίδιοι οι κάτοικοι της περιοχής την μετέτρεψαν σε πάρκο φυτεύοντας δέντρα και θάμνους και αντιστάθηκαν στα κατά καιρούς σχέδια “αξιοποίησης” από το κράτος και την εκκλησία. Σήμερα το Πάρκο μαζί με τους πεζόδρομους του Τριγώνου συγκροτούν ενιαίο δίκτυο ελεύθερων χώρων πρασίνου, περιπάτου, αναψυχής και συνάντησης των κατοίκων. Ταυτόχρονα όμως, συνιστούν ελκυστικό απόθεμα γης για επενδυτές (ανοικοδόμηση μέσω fast track, διάνοιξη δρόμων στο πλαίσιο της διασύνδεσης της Περιφερειακής Υμηττού με το κέντρο της Αθήνας, (να θυμίσουμε την πρόσφατη ομόφωνη απόφαση του Δημ. Συμβουλίου Καισαριανής για τη διάνοιξη ημιυπογειοποιημένου δρόμου μέσα στην Παν/πολη) αλλά και για “ιδιοκτήτες” μέσω απαλλοτριώσεων.
Η πρώτη απάντηση στους καταπατητές δόθηκε τη 2η Κυριακή των εκλογών από κατοίκους που συγκεντρώθηκαν στο πάρκο και αποφάσισαν την άμεση απελευθέρωσή του. Αναγνωρίζοντας την άμεση ανάγκη συλλογικής δράσης για την υπεράσπιση του χώρου, κάλεσαν σε επόμενη ανοιχτή συνέλευση και δεντροφύτευση την Κυριακή 21 Νοέμβρη.
Το πρωί της Κυριακής 21/11 επιχειρώντας τη δεντροφύτευση του χώρου όπως είχαμε αποφασίσει στην πρώτη συνέλευση κατοίκων, ήρθαμε αντιμέτωποι με τους καταπατητές, πλαισιωμένους από δικηγόρους που απειλούσαν με εξώδικα και εισαγγελικές παρεμβάσεις, τύπους που επιδεικτικά και χωρίς την άδειά μας φωτογράφιζαν τα πρόσωπά μας, και αστυνομικά όργανα πρόθυμα να προβούν σε προσαγωγές όσων επιχειρούσαν να διασαλεύσουν την τάξη δεντροφυτεύοντας! Μέχρι και ένας κύριος Ν. Αγραφιώτης, σύμβουλος ΥΠΕΧΩΔΕ (όπως δήλωσε) έσπευσε να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των ιδιωτών εξηγώντας μας ότι η γη που για αιώνες ήταν ρέμα και για πάνω από μισό αιώνα είναι πάρκο, δεν είναι για το Υπουργείο Περιβάλλοντος και την Πολεοδομία τίποτα περισσότερο από… οικόπεδα!! Μας δήλωσε ότι το πρόβλημα για την εφαρμογή του νόμου είναι οι κάτοικοι που υπερασπίζονται το πάρκο.
Οι ιδιοκτήτες-καταπατητές μάλιστα, έστειλαν εξώδικο στην Πρωτοβουλία Κατοίκων Καισαριανής “που εδρεύει επί της οδού Ν. Εφέσου 4” θεωρώντας την υπεύθυνη (ηθικό αυτουργό?) της…”καταπάτησης”… “ιδιωτικού χώρου”!. Μεταξύ άλλων από το εξώδικο αναγνώστηκε και η έγγραφη συγνώμη του δημάρχου Καισαριανής προς τους «ιδιοκτήτες»…
Μετά από ολιγόλεπτη συνέλευση των κατοίκων, μοιράσαμε τις τσουγκράνες, τις τσάπες και τα υπόλοιπα αγροτικά εργαλεία και αρχίσαμε να διαμορφώνουμε το χώρο, απαντώντας ταυτόχρονα στις πιέσεις της αστυνομίας, των καταπατητών και των χαφιέδων τους με συνθήματα και επιχειρήματα…
Μετά από ωριαία απασχόληση, οι .”εργάτες γης” της Καισαριανής και των γύρω γειτονιών, συνεννοηθήκαμε για τα επόμενα βήματά μας.
Ως Συνέλευση Κατοίκων Καισαριανής για το Πάρκο Αλεξάνδρου, προχωρήσαμε στα εξής:
Πρόκειται για το Πάρκο Αλεξάνδρου, στην περιοχή των Προσφυγικών και Εργατικών Πολυκατοικιών, δηλαδή τη γη που απέμεινε μετά τις μετεμφυλιακές “διαμορφώσεις τοπίου”, που μεταξύ άλλων περιλάμβαναν το σκέπασμα του ρέματος, τη διάνοιξη της Λεωφόρου Υμηττού και δικτύου δρόμων και την εγκατάσταση των Μ.Α.Τ. στην Καισαριανή. Αυτή τη γη οι ίδιοι οι κάτοικοι της περιοχής την μετέτρεψαν σε πάρκο φυτεύοντας δέντρα και θάμνους και αντιστάθηκαν στα κατά καιρούς σχέδια “αξιοποίησης” από το κράτος και την εκκλησία. Σήμερα το Πάρκο μαζί με τους πεζόδρομους του Τριγώνου συγκροτούν ενιαίο δίκτυο ελεύθερων χώρων πρασίνου, περιπάτου, αναψυχής και συνάντησης των κατοίκων. Ταυτόχρονα όμως, συνιστούν ελκυστικό απόθεμα γης για επενδυτές (ανοικοδόμηση μέσω fast track, διάνοιξη δρόμων στο πλαίσιο της διασύνδεσης της Περιφερειακής Υμηττού με το κέντρο της Αθήνας, (να θυμίσουμε την πρόσφατη ομόφωνη απόφαση του Δημ. Συμβουλίου Καισαριανής για τη διάνοιξη ημιυπογειοποιημένου δρόμου μέσα στην Παν/πολη) αλλά και για “ιδιοκτήτες” μέσω απαλλοτριώσεων.
Η πρώτη απάντηση στους καταπατητές δόθηκε τη 2η Κυριακή των εκλογών από κατοίκους που συγκεντρώθηκαν στο πάρκο και αποφάσισαν την άμεση απελευθέρωσή του. Αναγνωρίζοντας την άμεση ανάγκη συλλογικής δράσης για την υπεράσπιση του χώρου, κάλεσαν σε επόμενη ανοιχτή συνέλευση και δεντροφύτευση την Κυριακή 21 Νοέμβρη.
Το πρωί της Κυριακής 21/11 επιχειρώντας τη δεντροφύτευση του χώρου όπως είχαμε αποφασίσει στην πρώτη συνέλευση κατοίκων, ήρθαμε αντιμέτωποι με τους καταπατητές, πλαισιωμένους από δικηγόρους που απειλούσαν με εξώδικα και εισαγγελικές παρεμβάσεις, τύπους που επιδεικτικά και χωρίς την άδειά μας φωτογράφιζαν τα πρόσωπά μας, και αστυνομικά όργανα πρόθυμα να προβούν σε προσαγωγές όσων επιχειρούσαν να διασαλεύσουν την τάξη δεντροφυτεύοντας! Μέχρι και ένας κύριος Ν. Αγραφιώτης, σύμβουλος ΥΠΕΧΩΔΕ (όπως δήλωσε) έσπευσε να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των ιδιωτών εξηγώντας μας ότι η γη που για αιώνες ήταν ρέμα και για πάνω από μισό αιώνα είναι πάρκο, δεν είναι για το Υπουργείο Περιβάλλοντος και την Πολεοδομία τίποτα περισσότερο από… οικόπεδα!! Μας δήλωσε ότι το πρόβλημα για την εφαρμογή του νόμου είναι οι κάτοικοι που υπερασπίζονται το πάρκο.
Οι ιδιοκτήτες-καταπατητές μάλιστα, έστειλαν εξώδικο στην Πρωτοβουλία Κατοίκων Καισαριανής “που εδρεύει επί της οδού Ν. Εφέσου 4” θεωρώντας την υπεύθυνη (ηθικό αυτουργό?) της…”καταπάτησης”… “ιδιωτικού χώρου”!. Μεταξύ άλλων από το εξώδικο αναγνώστηκε και η έγγραφη συγνώμη του δημάρχου Καισαριανής προς τους «ιδιοκτήτες»…
Μετά από ολιγόλεπτη συνέλευση των κατοίκων, μοιράσαμε τις τσουγκράνες, τις τσάπες και τα υπόλοιπα αγροτικά εργαλεία και αρχίσαμε να διαμορφώνουμε το χώρο, απαντώντας ταυτόχρονα στις πιέσεις της αστυνομίας, των καταπατητών και των χαφιέδων τους με συνθήματα και επιχειρήματα…
Μετά από ωριαία απασχόληση, οι .”εργάτες γης” της Καισαριανής και των γύρω γειτονιών, συνεννοηθήκαμε για τα επόμενα βήματά μας.
Ως Συνέλευση Κατοίκων Καισαριανής για το Πάρκο Αλεξάνδρου, προχωρήσαμε στα εξής:
|
1.την Δευτέρα 22/11 επισκεφτήκαμε το Δημαρχείο Καισαριανής απαιτώντας ενημέρωση για τις ενέργειες που έχουν (ή δεν έχουν) γίνει για την κατοχύρωση του Πάρκου ως ελεύθερου κοινόχρηστου χώρου, πέρα από τα γνωστά μας έργα βιτρίνας, (καλλωπισμοί, αναπλάσεις πεζοδρομίων, φωτιστικά και τσιμεντένια γλυπτά). Ο δήμαρχος μας απάντησε ότι παρότι ήταν ενήμερος για το τι έχει συμβεί στο πάρκο δεν γνώριζε αν έχουν γίνει ενέργειες από πλευράς δημοτικής αρχής για την κατοχύρωση του πάρκου ως δημόσιου χώρου (καταγραφή στο κτηματολόγιο κ.λ.π.). και ότι αν υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας από ιδιώτες θα πρότεινε την απαλλοτρίωση του χώρου πράγμα που αρνηθήκαμε και απαιτήσαμε την άμεση σύγκλιση Δημ. Συμβουλίου για το θέμα.
2.την τετάρτη 24/11 σε νέα συνέλευση κατοίκων στο πάρκο Αλεξάνδρου συζητήσαμε για παρεμβάσεις μας προς φορείς (Δασαρχείο, ΕΥΔΑΠ, Πολεοδομία κλπ), για τον έλεγχο των τίτλων ιδιοκτησίας που εμφανίζουν οι «ιδιοκτήτες» – καταπατητές και κάλεσμα σε νέα συνέλευση την ΚΥΡΙΑΚΗ για να οργανώσουμε τις επόμενες ενέργειες διαμόρφωσης και οικειοποίησης του χώρου.
3. την Πέμπτη 25/11 επισκεφθήκαμε την νομική υπηρεσία του δήμου όπου μας επιβεβαίωσε το γεγονός ότι ο δήμος δεν έχει κάνει καμιά ενέργεια για τον χαρακτηρισμό του χώρου ως δημόσιου με εγγραφή του στο κτηματολόγιο αλλά ούτε και έλεγχο των τίτλων ιδιοκτησίας που επέδειξαν οι επίδοξοι ιδιοκτήτες του πάρκου. Απαιτήσαμε εκ νέου την καταγραφή του πάρκου στο κτηματολόγιο και την απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου για το θέμα.
ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ, ΤΣΙΜΕΝΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ… |
>ΚΥΡΙΑΚΗ 28/11 ΝΕΑ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
>
το
ΠΑΡΚΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΣΙΦΛΙΚΙ ΚΑΝΕΝΟΣ
η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ του
ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ
Καλούμε όλους τους κατοίκους σε
νέα ανοιχτή συνέλευση
στον απελευθερωμένο χώρο
(επί της Α. Δημητρίου)
ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΝΟΕΜΒΡΗ 2010
Στις 12:30 μ.μ.
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
Τη βδομάδα ανάμεσα στις 2 Κυριακές των εκλογών περιφράχτηκε από ιδιώτες τμήμα πάρκου στη γειτονιά της κάτω Καισαριανής (Τρίγωνο).
Πρόκειται για το Πάρκο Αλεξάνδρου, στην περιοχή των Προσφυγικών και Εργατικών Πολυκατοικιών, δηλαδή τη γη που απέμεινε μετά τις μετεμφυλιακές “διαμορφώσεις τοπίου”, που μεταξύ άλλων περιλάμβαναν το σκέπασμα του ρέματος, τη διάνοιξη της Λεωφόρου Υμηττού και δικτύου δρόμων και την εγκατάσταση των Μ.Α.Τ. στην Καισαριανή. Αυτή τη γη οι ίδιοι οι κάτοικοι της περιοχής την μετέτρεψαν σε πάρκο φυτεύοντας δέντρα και θάμνους και αντιστάθηκαν στα κατά καιρούς σχέδια “αξιοποίησης” από το κράτος και την εκκλησία. Σήμερα το Πάρκο μαζί με τους πεζόδρομους του Τριγώνου συγκροτούν ενιαίο δίκτυο ελεύθερων χώρων πρασίνου, περιπάτου, αναψυχής και συνάντησης των κατοίκων. Ταυτόχρονα όμως, συνιστούν ελκυστικό απόθεμα γης για επενδυτές (ανοικοδόμηση μέσω fast track, διάνοιξη δρόμων στο πλαίσιο της διασύνδεσης της Περιφερειακής Υμηττού με το κέντρο της Αθήνας, (να θυμίσουμε την πρόσφατη ομόφωνη απόφαση του Δημ. Συμβουλίου Καισαριανής για τη διάνοιξη ημιυπογειοποιημένου δρόμου μέσα στην Παν/πολη) αλλά και για “ιδιοκτήτες” μέσω απαλλοτριώσεων.
Η πρώτη απάντηση στους καταπατητές δόθηκε τη 2η Κυριακή των εκλογών από κατοίκους που συγκεντρώθηκαν στο πάρκο και αποφάσισαν την άμεση απελευθέρωσή του. Αναγνωρίζοντας την άμεση ανάγκη συλλογικής δράσης για την υπεράσπιση του χώρου, κάλεσαν σε επόμενη ανοιχτή συνέλευση και δεντροφύτευση την Κυριακή 21 Νοέμβρη.
Το πρωί της Κυριακής 21/11 επιχειρώντας τη δεντροφύτευση του χώρου όπως είχαμε αποφασίσει στην πρώτη συνέλευση κατοίκων, ήρθαμε αντιμέτωποι με τους καταπατητές, πλαισιωμένους από δικηγόρους που απειλούσαν με εξώδικα και εισαγγελικές παρεμβάσεις, τύπους που επιδεικτικά και χωρίς την άδειά μας φωτογράφιζαν τα πρόσωπά μας, και αστυνομικά όργανα πρόθυμα να προβούν σε προσαγωγές όσων επιχειρούσαν να διασαλεύσουν την τάξη δεντροφυτεύοντας! Μέχρι και ένας κύριος Ν. Αγραφιώτης, σύμβουλος ΥΠΕΧΩΔΕ (όπως δήλωσε) έσπευσε να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των ιδιωτών εξηγώντας μας ότι η γη που για αιώνες ήταν ρέμα και για πάνω από μισό αιώνα είναι πάρκο, δεν είναι για το Υπουργείο Περιβάλλοντος και την Πολεοδομία τίποτα περισσότερο από… οικόπεδα!! Μας δήλωσε ότι το πρόβλημα για την εφαρμογή του νόμου είναι οι κάτοικοι που υπερασπίζονται το πάρκο.
Οι ιδιοκτήτες-καταπατητές μάλιστα, έστειλαν εξώδικο στην Πρωτοβουλία Κατοίκων Καισαριανής “που εδρεύει επί της οδού Ν. Εφέσου 4” θεωρώντας την υπεύθυνη (ηθικό αυτουργό?) της…”καταπάτησης”… “ιδιωτικού χώρου”!. Μεταξύ άλλων από το εξώδικο αναγνώστηκε και η έγγραφη συγνώμη του δημάρχου Καισαριανής προς τους «ιδιοκτήτες»…
Μετά από ολιγόλεπτη συνέλευση των κατοίκων, μοιράσαμε τις τσουγκράνες, τις τσάπες και τα υπόλοιπα αγροτικά εργαλεία και αρχίσαμε να διαμορφώνουμε το χώρο, απαντώντας ταυτόχρονα στις πιέσεις της αστυνομίας, των καταπατητών και των χαφιέδων τους με συνθήματα και επιχειρήματα…
Μετά από ωριαία απασχόληση, οι .”εργάτες γης” της Καισαριανής και των γύρω γειτονιών, συνεννοηθήκαμε για τα επόμενα βήματά μας.
Ως Συνέλευση Κατοίκων Καισαριανής για το Πάρκο Αλεξάνδρου, προχωρήσαμε στα εξής:
Πρόκειται για το Πάρκο Αλεξάνδρου, στην περιοχή των Προσφυγικών και Εργατικών Πολυκατοικιών, δηλαδή τη γη που απέμεινε μετά τις μετεμφυλιακές “διαμορφώσεις τοπίου”, που μεταξύ άλλων περιλάμβαναν το σκέπασμα του ρέματος, τη διάνοιξη της Λεωφόρου Υμηττού και δικτύου δρόμων και την εγκατάσταση των Μ.Α.Τ. στην Καισαριανή. Αυτή τη γη οι ίδιοι οι κάτοικοι της περιοχής την μετέτρεψαν σε πάρκο φυτεύοντας δέντρα και θάμνους και αντιστάθηκαν στα κατά καιρούς σχέδια “αξιοποίησης” από το κράτος και την εκκλησία. Σήμερα το Πάρκο μαζί με τους πεζόδρομους του Τριγώνου συγκροτούν ενιαίο δίκτυο ελεύθερων χώρων πρασίνου, περιπάτου, αναψυχής και συνάντησης των κατοίκων. Ταυτόχρονα όμως, συνιστούν ελκυστικό απόθεμα γης για επενδυτές (ανοικοδόμηση μέσω fast track, διάνοιξη δρόμων στο πλαίσιο της διασύνδεσης της Περιφερειακής Υμηττού με το κέντρο της Αθήνας, (να θυμίσουμε την πρόσφατη ομόφωνη απόφαση του Δημ. Συμβουλίου Καισαριανής για τη διάνοιξη ημιυπογειοποιημένου δρόμου μέσα στην Παν/πολη) αλλά και για “ιδιοκτήτες” μέσω απαλλοτριώσεων.
Η πρώτη απάντηση στους καταπατητές δόθηκε τη 2η Κυριακή των εκλογών από κατοίκους που συγκεντρώθηκαν στο πάρκο και αποφάσισαν την άμεση απελευθέρωσή του. Αναγνωρίζοντας την άμεση ανάγκη συλλογικής δράσης για την υπεράσπιση του χώρου, κάλεσαν σε επόμενη ανοιχτή συνέλευση και δεντροφύτευση την Κυριακή 21 Νοέμβρη.
Το πρωί της Κυριακής 21/11 επιχειρώντας τη δεντροφύτευση του χώρου όπως είχαμε αποφασίσει στην πρώτη συνέλευση κατοίκων, ήρθαμε αντιμέτωποι με τους καταπατητές, πλαισιωμένους από δικηγόρους που απειλούσαν με εξώδικα και εισαγγελικές παρεμβάσεις, τύπους που επιδεικτικά και χωρίς την άδειά μας φωτογράφιζαν τα πρόσωπά μας, και αστυνομικά όργανα πρόθυμα να προβούν σε προσαγωγές όσων επιχειρούσαν να διασαλεύσουν την τάξη δεντροφυτεύοντας! Μέχρι και ένας κύριος Ν. Αγραφιώτης, σύμβουλος ΥΠΕΧΩΔΕ (όπως δήλωσε) έσπευσε να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των ιδιωτών εξηγώντας μας ότι η γη που για αιώνες ήταν ρέμα και για πάνω από μισό αιώνα είναι πάρκο, δεν είναι για το Υπουργείο Περιβάλλοντος και την Πολεοδομία τίποτα περισσότερο από… οικόπεδα!! Μας δήλωσε ότι το πρόβλημα για την εφαρμογή του νόμου είναι οι κάτοικοι που υπερασπίζονται το πάρκο.
Οι ιδιοκτήτες-καταπατητές μάλιστα, έστειλαν εξώδικο στην Πρωτοβουλία Κατοίκων Καισαριανής “που εδρεύει επί της οδού Ν. Εφέσου 4” θεωρώντας την υπεύθυνη (ηθικό αυτουργό?) της…”καταπάτησης”… “ιδιωτικού χώρου”!. Μεταξύ άλλων από το εξώδικο αναγνώστηκε και η έγγραφη συγνώμη του δημάρχου Καισαριανής προς τους «ιδιοκτήτες»…
Μετά από ολιγόλεπτη συνέλευση των κατοίκων, μοιράσαμε τις τσουγκράνες, τις τσάπες και τα υπόλοιπα αγροτικά εργαλεία και αρχίσαμε να διαμορφώνουμε το χώρο, απαντώντας ταυτόχρονα στις πιέσεις της αστυνομίας, των καταπατητών και των χαφιέδων τους με συνθήματα και επιχειρήματα…
Μετά από ωριαία απασχόληση, οι .”εργάτες γης” της Καισαριανής και των γύρω γειτονιών, συνεννοηθήκαμε για τα επόμενα βήματά μας.
Ως Συνέλευση Κατοίκων Καισαριανής για το Πάρκο Αλεξάνδρου, προχωρήσαμε στα εξής:
|
1.την Δευτέρα 22/11 επισκεφτήκαμε το Δημαρχείο Καισαριανής απαιτώντας ενημέρωση για τις ενέργειες που έχουν (ή δεν έχουν) γίνει για την κατοχύρωση του Πάρκου ως ελεύθερου κοινόχρηστου χώρου, πέρα από τα γνωστά μας έργα βιτρίνας, (καλλωπισμοί, αναπλάσεις πεζοδρομίων, φωτιστικά και τσιμεντένια γλυπτά). Ο δήμαρχος μας απάντησε ότι παρότι ήταν ενήμερος για το τι έχει συμβεί στο πάρκο δεν γνώριζε αν έχουν γίνει ενέργειες από πλευράς δημοτικής αρχής για την κατοχύρωση του πάρκου ως δημόσιου χώρου (καταγραφή στο κτηματολόγιο κ.λ.π.). και ότι αν υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας από ιδιώτες θα πρότεινε την απαλλοτρίωση του χώρου πράγμα που αρνηθήκαμε και απαιτήσαμε την άμεση σύγκλιση Δημ. Συμβουλίου για το θέμα.
2.την τετάρτη 24/11 σε νέα συνέλευση κατοίκων στο πάρκο Αλεξάνδρου συζητήσαμε για παρεμβάσεις μας προς φορείς (Δασαρχείο, ΕΥΔΑΠ, Πολεοδομία κλπ), για τον έλεγχο των τίτλων ιδιοκτησίας που εμφανίζουν οι «ιδιοκτήτες» – καταπατητές και κάλεσμα σε νέα συνέλευση την ΚΥΡΙΑΚΗ για να οργανώσουμε τις επόμενες ενέργειες διαμόρφωσης και οικειοποίησης του χώρου.
3. την Πέμπτη 25/11 επισκεφθήκαμε την νομική υπηρεσία του δήμου όπου μας επιβεβαίωσε το γεγονός ότι ο δήμος δεν έχει κάνει καμιά ενέργεια για τον χαρακτηρισμό του χώρου ως δημόσιου με εγγραφή του στο κτηματολόγιο αλλά ούτε και έλεγχο των τίτλων ιδιοκτησίας που επέδειξαν οι επίδοξοι ιδιοκτήτες του πάρκου. Απαιτήσαμε εκ νέου την καταγραφή του πάρκου στο κτηματολόγιο και την απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου για το θέμα.
ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ, ΤΣΙΜΕΝΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ… |
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26/11 στις 8.00μ.μ. ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ: “η γλώσσα της πεταλούδας”
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26/11 στις 8.00μ.μ.
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ:
La lengua de las mariposas-H γλώσσα της πεταλούδας
ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ “ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ” Ν.ΕΦΕΣΟΥ 4
>ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26/11 στις 8.00μ.μ. ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ: "η γλώσσα της πεταλούδας"
>
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26/11 στις 8.00μ.μ.
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ:
La lengua de las mariposas-H γλώσσα της πεταλούδας
ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ “ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ” Ν.ΕΦΕΣΟΥ 4
Ανταπόκριση από την εκδήλωση για τους Εργατικούς και Κοινωνικούς Αγώνες στη μεταπολίτευση
Η εκδήλωση ξεκίνησε με την προβολή του ντοκυμαντέρ « Ο Αγώνας» που καταγράφει τους κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες της μεταπολίτευσης. Εικόνες, πρόσωπα, φωνές και συνθήματα, διαδικασίες και μάχες που πρωταγωνίστησαν στους αγώνες της Μεταπολίτευσης. Βιομηχανικοί εργάτες της VIAMAX που οργανώθηκαν με συνελεύσεις βάσης διεκδικώντας αυξήσεις και καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας ταμπουρωμένοι μέσα στο εργοστάσιο. Έλληνες και πακιστανοί εργάτες της National Kan ενωμένοι απεργού με κοινά αιτήματα τις αυξήσεις τους μισθούς και την καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας. Αγρότες της Ηλείας σε μπλόκα και διαδηλώσεις με τρακτέρ που πορεύονται με κατεύθυνση την…Ομόνοια απαιτώντας τιμές ασφαλείας από το κράτος ώστε να καλύπτουν τα προς το ζην. Γιατροί και νοσηλευτές νοσοκομείων απεργούν διεκδικώντας την κατάργηση των χουντικών διευθυντικών συμβουλίων. Μαίες που απέχουν από την εκπαίδευσή τους και κάνουν απεργία πείνας απαιτώντας να πληρώνονται για την πρακτική τους εργασία αλλά και να εκπαιδεύονται καλύτερα. Άστεγοι του Περάματος να αγωνίζονται ώστε να σώσουν τα παραπήγματά τους που αποτελούν την λύση στα υψηλά ενοίκια που δεν μπορούν να αντέξουν. Απεργίες, διαδηλώσεις, συγκρούσεις, εκδηλώσεις συμπαράστασης, έρανοι αλληλοβοήθειας, αυθόρμητες κινήσεις αλληλεγγύης. Ένα κίνημα ζωντανό και αυθόρμητο, ακηδεμόνευτο και πολύμορφο που σημάδεψε την ιστορία των κοινωνικών-ταξικών αγώνων από το 1974 και μετά αλλά και την ίδια την διαμόρφωση του κοινωνικού ιστού της Ελλάδας. Συνολικά, η πρόθεση του φιλμ είναι όχι μόνο ν’ αναδείξει και να καταγράψει την αλήθεια των αγώνων αυτών αλλά και να μοιραστεί την ίδια την απελευθερωτική ουσία τους με τις επόμενες γενιές προλεταρίων και αγωνιστών. Κάθε κίνημα που θέλει να σέβεται τον εαυτό του πρέπει να οικειοποιείται κάθε στιγμή την ιστορική και ταξική μνήμη των αγώνων του παρελθόντος. Γιατί στους αγώνες δεν αρμόζουν ούτε μουσεία ούτε μνημόσυνα παρά περισυλλογή, συνείδηση και κίνηση. Κίνηση προς τα μπρος.
Η παρουσία και οι μνήμες του Γ.Σερίφη (εργάτη-αγωνιστή στην AEG στην μεταπολίτευση)) και του Μ.Σέρβου (εργάτη-αγωνιστή στην ΤΡΙΚΟΠΙ στην μεταπολίτευση) μας βοήθησαν να πιάσουμε το νήμα που ξετύλιξε η διήγηση του φιλμ. Οι εμπειρίες από την αγωνιστική εμπλοκή στους εργοστασιακούς αγώνες ήταν πλούσιες και κράταγαν μια ζωντάνια δυνατή, παρακινητική. Η σημασία της αυτοοργάνωσης των εργατών, των ανυποχώρητων απεργιών, των επιτροπών αλληλεγγύης, των εράνων οικονομικής ενίσχυσης, της λαϊκής- ρητής ή υπόρρητης- υποστήριξης των επιμέρους αγώνων που ανοίγονται σε εργασιακούς χώρους δεν έχει παρέλθει αλλά παραμένει επίδικο σε κάθε έκφανση των κοινωνικών-ταξικών αγώνων του σήμερα. Σήμερα που οι απολυμένοι αποτελούν τον κανόνα, που οι άνεργοι φουσκώνουν τις ουρές του ΟΑΕΔ, σήμερα που τα εργοδοτικά σωματεία σπέρνουν τον τρόμο στον ιδιωτικό τομέα ενώ ο ξεπουλημένος γραφειοκρατικός συνδικαλισμός έχει καθηλώσει τεράστια κομμάτια της εργατικής τάξης στην ηττοπάθεια, την μοιρολατρία και ακόμα χειρότερα, στο παρακαλετό. Παράλληλα, η μακρά ιστορία αγώνων που ξεπουλήθηκαν από συνδικαλιστές, γραφειοκράτες, επιτροπές και κομματικά γραφεία αποτελούν μια ακόμη χρήσιμη εμπειρία που καταγράφεται μέσα στην διαδρομή των εργατικών αγώνων της Μεταπολίτευσης. Εννοούμε την υποχωρητικότητα και το απροκάλυπτο ξεπούλημα των καλοπληρωμένων συνδικαλιστών, τους γραφειοκρατικούς χειρισμούς των «εργατικών επιτροπών» που ενισχύουν την ανάθεση και κάθε θεσμό αντιπροσώπευσης πετώντας τους εργάτες και τους απεργούς έξω από τις υποθέσεις τους, τα κομματικά γραφεία που σπεύδουν να απλώσουν τα δίχτυα του ελέγχου και της ποδηγέτησης σε κάθε αυθόρμητη κινητοποίηση και ακηδεμόνευτο αγώνα.
Οι δύο αγωνιστές μας περιέγραψαν την οργή και την αγανάκτηση του ελληνικού εργαζόμενου λαού που μετά από 7 χρόνια «γύψου» ξεσπά με τρόπο γνήσιο και αυθόρμητο απαιτώντας τα αυτονόητα. Μισθούς, δικαιώματα, ελευθερίες, αξιοπρέπεια και ελευθερία. Η Αριστερά συνεχίζει να εγκλωβίζεται στο δίλημμα Καραμανλής ή τανκς και λοιδωρεί ή προσπαθεί να απομονώσει κάθε αγώνα που ξεσπά φοβούμενη νέες αντι-δημοκρατικές εκτροπές ενώ εφευρίσκει τον όρο του «αριστεροχουντισμού» ώστε να στιγματίσει το ογκούμενο κύμα απεργιών, διαδηλώσεων και συγκρούσεων. Οι εργοδότες χέρι-χέρι με τα σώματα ασφαλείας χτυπούν τις απεργίες και συλλαμβάνουν ή απολύουν εκδικητικά αγωνιστές εργάτες και εργάτριες που σήκωσαν την σημαία των εργατικών διεκδικήσεων μέσα στα εργοστάσια, στους δρόμους και το πεζοδρόμιο. Άλλοι «αγώνες» νίκησαν στα αιτήματά τους ενώ άλλοι «έχασαν» είτε από την εργοδοτική τρομοκρατία και την κρατική καταστολή είτε αποδυναμωμένοι από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Όμως, χάραξαν ανεξίτηλα τα σημάδια τους στον κοινωνικό-πολιτικό σχηματισμό των επόμενων δεκαετιών.
Και προφανώς απ’ την στιγμή που το 2010 οι αγώνες αυτοί παραμένουν ζωντανοί και ελκυστικοί στις μνήμες και τα χείλη πολλών αγωνιστών πάει να πει ότι δεν έχουν ακόμα δικαιωθεί. Άρα, δεν έχουν ακόμα τελειώσει. Ίσως ούτε και η Μεταπολίτευση τελειώσει ποτέ. Ίσως όλα τελικά να συνεχίζονται.
>Ανταπόκριση από την εκδήλωση για τους Εργατικούς και Κοινωνικούς Αγώνες στη μεταπολίτευση
>
Η εκδήλωση ξεκίνησε με την προβολή του ντοκυμαντέρ « Ο Αγώνας» που καταγράφει τους κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες της μεταπολίτευσης. Εικόνες, πρόσωπα, φωνές και συνθήματα, διαδικασίες και μάχες που πρωταγωνίστησαν στους αγώνες της Μεταπολίτευσης. Βιομηχανικοί εργάτες της VIAMAX που οργανώθηκαν με συνελεύσεις βάσης διεκδικώντας αυξήσεις και καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας ταμπουρωμένοι μέσα στο εργοστάσιο. Έλληνες και πακιστανοί εργάτες της National Kan ενωμένοι απεργού με κοινά αιτήματα τις αυξήσεις τους μισθούς και την καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας. Αγρότες της Ηλείας σε μπλόκα και διαδηλώσεις με τρακτέρ που πορεύονται με κατεύθυνση την…Ομόνοια απαιτώντας τιμές ασφαλείας από το κράτος ώστε να καλύπτουν τα προς το ζην. Γιατροί και νοσηλευτές νοσοκομείων απεργούν διεκδικώντας την κατάργηση των χουντικών διευθυντικών συμβουλίων. Μαίες που απέχουν από την εκπαίδευσή τους και κάνουν απεργία πείνας απαιτώντας να πληρώνονται για την πρακτική τους εργασία αλλά και να εκπαιδεύονται καλύτερα. Άστεγοι του Περάματος να αγωνίζονται ώστε να σώσουν τα παραπήγματά τους που αποτελούν την λύση στα υψηλά ενοίκια που δεν μπορούν να αντέξουν. Απεργίες, διαδηλώσεις, συγκρούσεις, εκδηλώσεις συμπαράστασης, έρανοι αλληλοβοήθειας, αυθόρμητες κινήσεις αλληλεγγύης. Ένα κίνημα ζωντανό και αυθόρμητο, ακηδεμόνευτο και πολύμορφο που σημάδεψε την ιστορία των κοινωνικών-ταξικών αγώνων από το 1974 και μετά αλλά και την ίδια την διαμόρφωση του κοινωνικού ιστού της Ελλάδας. Συνολικά, η πρόθεση του φιλμ είναι όχι μόνο ν’ αναδείξει και να καταγράψει την αλήθεια των αγώνων αυτών αλλά και να μοιραστεί την ίδια την απελευθερωτική ουσία τους με τις επόμενες γενιές προλεταρίων και αγωνιστών. Κάθε κίνημα που θέλει να σέβεται τον εαυτό του πρέπει να οικειοποιείται κάθε στιγμή την ιστορική και ταξική μνήμη των αγώνων του παρελθόντος. Γιατί στους αγώνες δεν αρμόζουν ούτε μουσεία ούτε μνημόσυνα παρά περισυλλογή, συνείδηση και κίνηση. Κίνηση προς τα μπρος.
Η παρουσία και οι μνήμες του Γ.Σερίφη (εργάτη-αγωνιστή στην AEG στην μεταπολίτευση)) και του Μ.Σέρβου (εργάτη-αγωνιστή στην ΤΡΙΚΟΠΙ στην μεταπολίτευση) μας βοήθησαν να πιάσουμε το νήμα που ξετύλιξε η διήγηση του φιλμ. Οι εμπειρίες από την αγωνιστική εμπλοκή στους εργοστασιακούς αγώνες ήταν πλούσιες και κράταγαν μια ζωντάνια δυνατή, παρακινητική. Η σημασία της αυτοοργάνωσης των εργατών, των ανυποχώρητων απεργιών, των επιτροπών αλληλεγγύης, των εράνων οικονομικής ενίσχυσης, της λαϊκής- ρητής ή υπόρρητης- υποστήριξης των επιμέρους αγώνων που ανοίγονται σε εργασιακούς χώρους δεν έχει παρέλθει αλλά παραμένει επίδικο σε κάθε έκφανση των κοινωνικών-ταξικών αγώνων του σήμερα. Σήμερα που οι απολυμένοι αποτελούν τον κανόνα, που οι άνεργοι φουσκώνουν τις ουρές του ΟΑΕΔ, σήμερα που τα εργοδοτικά σωματεία σπέρνουν τον τρόμο στον ιδιωτικό τομέα ενώ ο ξεπουλημένος γραφειοκρατικός συνδικαλισμός έχει καθηλώσει τεράστια κομμάτια της εργατικής τάξης στην ηττοπάθεια, την μοιρολατρία και ακόμα χειρότερα, στο παρακαλετό. Παράλληλα, η μακρά ιστορία αγώνων που ξεπουλήθηκαν από συνδικαλιστές, γραφειοκράτες, επιτροπές και κομματικά γραφεία αποτελούν μια ακόμη χρήσιμη εμπειρία που καταγράφεται μέσα στην διαδρομή των εργατικών αγώνων της Μεταπολίτευσης. Εννοούμε την υποχωρητικότητα και το απροκάλυπτο ξεπούλημα των καλοπληρωμένων συνδικαλιστών, τους γραφειοκρατικούς χειρισμούς των «εργατικών επιτροπών» που ενισχύουν την ανάθεση και κάθε θεσμό αντιπροσώπευσης πετώντας τους εργάτες και τους απεργούς έξω από τις υποθέσεις τους, τα κομματικά γραφεία που σπεύδουν να απλώσουν τα δίχτυα του ελέγχου και της ποδηγέτησης σε κάθε αυθόρμητη κινητοποίηση και ακηδεμόνευτο αγώνα.
Οι δύο αγωνιστές μας περιέγραψαν την οργή και την αγανάκτηση του ελληνικού εργαζόμενου λαού που μετά από 7 χρόνια «γύψου» ξεσπά με τρόπο γνήσιο και αυθόρμητο απαιτώντας τα αυτονόητα. Μισθούς, δικαιώματα, ελευθερίες, αξιοπρέπεια και ελευθερία. Η Αριστερά συνεχίζει να εγκλωβίζεται στο δίλημμα Καραμανλής ή τανκς και λοιδωρεί ή προσπαθεί να απομονώσει κάθε αγώνα που ξεσπά φοβούμενη νέες αντι-δημοκρατικές εκτροπές ενώ εφευρίσκει τον όρο του «αριστεροχουντισμού» ώστε να στιγματίσει το ογκούμενο κύμα απεργιών, διαδηλώσεων και συγκρούσεων. Οι εργοδότες χέρι-χέρι με τα σώματα ασφαλείας χτυπούν τις απεργίες και συλλαμβάνουν ή απολύουν εκδικητικά αγωνιστές εργάτες και εργάτριες που σήκωσαν την σημαία των εργατικών διεκδικήσεων μέσα στα εργοστάσια, στους δρόμους και το πεζοδρόμιο. Άλλοι «αγώνες» νίκησαν στα αιτήματά τους ενώ άλλοι «έχασαν» είτε από την εργοδοτική τρομοκρατία και την κρατική καταστολή είτε αποδυναμωμένοι από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Όμως, χάραξαν ανεξίτηλα τα σημάδια τους στον κοινωνικό-πολιτικό σχηματισμό των επόμενων δεκαετιών.
Και προφανώς απ’ την στιγμή που το 2010 οι αγώνες αυτοί παραμένουν ζωντανοί και ελκυστικοί στις μνήμες και τα χείλη πολλών αγωνιστών πάει να πει ότι δεν έχουν ακόμα δικαιωθεί. Άρα, δεν έχουν ακόμα τελειώσει. Ίσως ούτε και η Μεταπολίτευση τελειώσει ποτέ. Ίσως όλα τελικά να συνεχίζονται.